- ابوعبدالله معصومی اصفهانی (اَ عَ دِلْ لاه)
معصومی اصفهانی محمد بن عبداﷲ بن احمد، فقیه و حکیم، شاگرد شیخ الرئیس ابوعلی حسین بن سینا، مولد و منشاء او اصفهان است و در جوانی به تحصیل ادب و فقه و علوم عقلیه پرداخت و آنگاه که شیخ الرئیس به اصفهان بود معصومی بخدمت او پیوست و به اکمال حکمت و فلسفه پرداخت و شیخ را برای جودت فکر ابوعبداﷲ با وی نظر خاص بود چنانکه وقتی گفت معصومی را بامن آن نسبت است که ارسطو را به افلاطون، و بوعلی رسالۀ عشق را بنام او کرده است، و ابوعبداﷲ را کتابی است در اثبات مفارقات و تعدد عقول و افلاک و ترتیب مبدعات، و نیز جواب مسائل ابوریحان بیرونی را شیخ بدو محول کرد و این جواب درجۀ فضل مرد را مقیاسی نیکوست، و مرحوم حاج میرزا ابوالفضل ساوجی آن مسائل ونیز اجوبۀ آنرا به بهترین اسلوبی ترجمه کرد و در نامۀ دانشوران ج 2 از ص 585 تا 604 آورده است، وفات معصومی در اواخر مائۀ چهارم بوده است و گفته اند محمود غزنوی وی را بکشت، لکن این گفته بر اساسی نیست